Հայկական տեսակետ Հունգարիա-Հայաստան խաղի վերաբերյալ. Sportaran-ի հարցազրույցը հունգարական Csakfoci հրատարակության հետ

Այս շաբաթ ես՝ Sportaran կայքի հեղինակը, հարցազրույց եմ տվել հունգարական սպորտային կայք Csakfoci.hu-ին։ Զրույցը նվիրված էր Հայաստանի և Հունգարիայի ազգային հավաքականների առաջիկա հանդիպմանը, ինչպես նաև՝ Եղիշե Մելիքյանի գլխավորած հայկական թիմի ներկայիս վիճակին։

Մենք քննարկեցինք վերջին հաղթանակը Իռլանդիայի նկատմամբ, երկրպագուների վերաբերմունքը թիմի հանդեպ և սպասելիքները Բուդապեշտում կայանալիք խաղից։ Ես ընդգծեցի, որ այս հաջողությունը նախ և առաջ ֆուտբոլիստներին ինքնավստահություն է տվել անհաջող խաղաշարից հետո, սակայն դեռ վաղ է խոսել խմբում երկրորդ տեղի համար պայքարի մասին։ Հունգարիան ներկայումս ֆավորիտ է, բայց ֆուտբոլում միշտ հնարավոր են անակնկալներ, և Հայաստանի հավաքականը դա ոչ մեկ անգամ է ապացուցել։

Մենք անդրադարձանք նաև ակումբային ֆուտբոլի թեմային։ Այսօր Հունգարիան նկատելիորեն առաջ է՝ ենթակառուցվածքների, մարզադաշտերի և երկրպագման մշակույթի առումով։ Անշուշտ, այդ ոլորտներում մենք շատ բան ունենք նրանցից սովորելու։
Միևնույն ժամանակ կարևոր է հասկանալ, որ ազգային հավաքականը և ակումբային ֆուտբոլը տարբեր պատմություններ են։ Մեր հիմնական խաղացողների մեծ մասը հանդես է գալիս արտասահմանում, և հենց նրանք են ձևավորում հավաքականի հիմնական կորիզը։

«Ակումբային ֆուտբոլում Հունգարիան ակնհայտորեն առաջ է․ լավ մարզադաշտեր, երկրպագման մշակույթ։ Մենք շատ բան ունենք սովորելու»։

Վերջին տարիներին հունգարական և հայկական ակումբները բավականին հաճախ են հանդիպել միմյանց հետ։ Օրինակ՝ այս տարի ևս մեկ դիմակայություն եղավ․ «Փյունիկը» խաղաց «Դյորի» դեմ և կարողացավ հաղթել տնային խաղում։ Անցած տարի «Պուշկաշ Ակադեմիան» և «Արարատ-Արմենիան» անցկացրին հետաքրքիր և դիտարժան հանդիպումներ։ Այնուամենայնիվ, Հայաստանում մենք սովորաբար առանձնացնում ենք ակումբային ֆուտբոլը հավաքականից, քանի որ մեր հիմնական խաղացողները հանդես են գալիս արտասահմանյան ակումբներում, թեև, իհարկե, կան նաև տեղական թիմերի ներկայացուցիչներ։

Խոսելով առանցքային խաղացողների մասին՝ ես նշել եմ, որ Էդուարդ Սպերցյանը մեզ համար նույն դերն ունի, ինչ Դոմինիկ Սոբոսլայը՝ Հունգարիայի հավաքականի համար։ Հունգարացիների վտանգը գալիս է ստանդարտ իրավիճակներից և երկրորդ հարկի խաղից, որտեղ նրանք շատ ուժեղ են։ Մեզ համար կարևոր է խուսափել ավելորդ խախտումներից մեր տուգանայինի մոտ և պահպանել կենտրոնացումը պաշտպանությունում։

«Էդուարդ Սպերցյանը՝ մեզ համար նա այն է, ինչ Սոբոսլայը՝ Հունգարիայի համար։ Ձեր մոտ կան Սոբոսլայ և Կերկես, իսկ մեզ մոտ՝ Սպերցյան և Նաիր Տիկնիզյան։ Իհարկե, «Կրասնոդարը» և «Ցրվենա Զվեզդան» «Լիվերպուլ» չեն, բայց առանձին խաղերում նրանք կարող են ցուցադրել նույն մակարդակի խաղ։ Հույս ունենք՝ դա կտեսնենք։ Քանի որ հայկական հավաքականը խնդիրներ ունի բարձրահասակ և գլխի խաղով ուժեղ հարձակվողների դեմ, ես ամենից շատ նրանցից եմ վախենում։ Ամենավտանգավոր խաղացող եմ համարում Բարնաբաշ Վարգային․ նա հիանալի է տուգանայինում, իսկ մենք խնդիրներ ունենք օդային պայքարում։ Բարեբախտաբար, նա չի մասնակցի խաղին՝ որակազրկման պատճառով։ Բացի նրանից՝ առանձնացրի նաև Սոբոսլային՝ նրա ստանդարտները պարզապես բացառիկ են»։

Առանձին քննարկեցինք նաև Եղիշե Մելիքյանի աշխատանքը։ Կարճ ժամանակում թիմը դարձել է ավելի կազմակերպված և կարգապահ, զգացվում է թիմային ոգին ու հավատը սեփական ուժերի նկատմամբ։
Եթե Հայաստանը խաղը սկսի վստահ և կարողանա թելադրել իր ռիթմը, ամեն ինչ հնարավոր է—even Բուդապեշտում։

Հարցազրույցի ամբողջական տարբերակը հասանելի է Csakfoci.hu կայքում։